Kitap okumayı seviyorum. Açıkçası beni
dünyanın çekilmezliğinden biraz olsun uzaklaştırıyor. Sadece iki kelime, farklı
bir dünyaya ışınlanıyormuşum gibi. Ağladığımda kitabım avutmaya geliyor beni
hemen. Onu elime aldığım anda ısınıyorum. Onunla gülüyorum, onunla ağlıyorum.
Bazen çıkmaz sokaklara giriyorum ya da uçsuz bucaksız evrende kayboluyorum.
Kitabım haritam olup yardıma yetişiyor. Bazen gözyaşlarımda boğuluyorum,
kitabım cankurtaranım olup geliyor. Kitabımı okudukça içimi döküyorum. Hiç hayal
edemeyeceğim maceralara atılıyorum onunla. Bazen haydutlardan kaçıyorum, bazen
suçluyu buluyorum, bazen evrenden evrene. Kitap benim hayat arkadaşlığımı
yapıyor. Ömür boyu benimle.Onunla bir
köşeye sinip vakit geçiriyoruz.O bana
gerçekliği anlatıyor. Hayal kurmayı öğretiyor. Hayallerimle yaşamayı, onları
kabullenmeyi öğretiyor kitap bana. Kitap beni ben yapıyor, bana benliği
öğretiyor. Kitap beni diğer insanlardan ayırıyor. Çünkü biz yaşamı kendimiz
şekillendiriyoruz. Biz kitabı sadece okumuyoruz, onu yaşıyoruz. Oradaki
karakterler ile ağlıyoruz, gülüyoruz. Kitap bize sizin veremeyeceğiniz şeyler
veriyor. Kitap bize sizin anlatamayacağınız şeyler anlatıyor. Biz kitabımızı,
kitabımız bizi seviyor.
Hiç yorum yok